Druk als een klein baasje zonder werk.

Reinoud is weer terug uit Oeganda. Hij heeft daar samen met Maaike de batterijen weer op kunnen laden zodat hij zich vol energie weer kan storten in de wereld die UNMO heet. Oeganda, volgens Reinoud een schitterend land, zeker in vergelijking met Soedan.
Ik hoop in april, samen met Jeroen, een weekje door te brengen in Oeganda. We hebben nog wat cto/al dagen over en we kunnen vanaf JUBA, met een UN-vlucht, rechtstreeks naar ENTEBBE vliegen.

Het leventje als Team Site Leader zit er bijna op. Na goed drie weken is Taimoor weer terug uit Pakistan. Ik kan mij gaan voorbereiden op mijn tweede verlof.
Mijn tijdperceptie is hier omgekeerd evenredig aan de snelheid waarin hier in Afrika alles gebeurt. De dagen vliegen hier voorbij.

Het is/was leuk om de supervisor van een internationaal gezelschap te zijn. Een mooie ervaring. Het is alleen jammer dat je als TSL in principe niet op LDP ga. Nachtjes buiten doorbrengen tijdens patrouilles blijft tenslotte een unieke ervaring. Als Taimoor terug is moet ik de schade maar inhalen. Het zou gezien de werkzaamheden de afgelopen weken ook niet mogelijk geweest zijn om op LDP te gaan.

De eerste dagen als TSL druk bezig geweest met inlezen. Taimoor was de dagen voor zijn verlof ziek dus de hand-over/take-over (HOTO) ging in 5 minuten met de mededeling “alles kun je terugvinden in mijn postvak”. Zijn postvak zag er uit als de voorraad slooponderdelen van die dikke uit de Discovery soap Die Ludolfs. Ik ben dus maar begonnen met het opruimen van het postvak. Taimoor bewaard echt alles waardoor je helemaal niets meer terug kunt vinden. Ik hoop dat hij na zijn terugkeer mijn delete-actie weet te waarderen. Hij heeft in ieder geval weer wat GB’s vrije ruimte op zijn computer.
De HOTO zal ik maar niet afdoen met “Zie je die grote stapel papier? Daar kun je alles in terugvinden van de laatste maand”.

Grootste aandachtspunt voor mij als TSL en onze G3 (gelukkig tijdelijk weer waargenomen door Reinoud) is de ontbinding van de JIU. De laatste weken zijn er veel besprekingen op hoger niveau geweest. Interessante ervaring om daar aan te mogen hebben deelnemen.
De interne SAF/JIU strubbelingen zijn momenteel afgelopen (zie vorige blog). Iedereen is zich nu aan het voorbereiden om naar JUBA te vertrekken.
Tekort aan transport is momenteel het grootste struikelblok om alles letterlijk en figuurlijk in gang te zetten.

Hier in JUBA is de grote volksverhuizing dus nog niet begonnen maar de voorbereidingen zijn in volle gang. Het gaat in JUBA zeer druk worden als alle SAF elementen van de zuidelijk JIU’s - mét huisraad én familie - hier gaan verzamelen. Het is dan zaak om de hele handel zo snel mogelijk naar Noord-Soedan te verplaatsen. Dat zal over de weg, met het vliegtuig en per boot gaan. De boten zullen vertrekken vanuit de Nijlhaven JUBA. Stel je overigens bij ‘haven’ niet al te veel voor. JUBA PORT is niet meer dan een plek waar boten tegen de oever aanleggen. Er is slechts op een paar plekjes sprake van iets dat je, met veel fantasie, steiger zou kunnen noemen.

Als UNMO begeleiden en monitoren we de transporten. Het is dus belangrijk dat we alle details van de eenheden verzamelen die nodig zijn om vast te kunnen stellen dat alle SAF elementen van de JIU, met hun materieel, ook daadwerkelijk uit het zuiden zijn vertrokken. We gaan ons de komende weken dus niet vervelen hier in JUBA. Ik kijk uit naar het moment dat dit gaat gebeuren, Kortom, een gezellige boel! Ik hoop dat het gezellig blijft.

Als acting TSL deel mogen nemen aan de TSL conferentie van Sector 1. Voor mij een thuiswedstrijd. Op maandag kwamen de TSL’s van de Team Sites YEI, MARIDI,YAMBIO en TORIT aan op JUBA. Team compleet. ‘s Avonds uit eten met alle TSL en UNMO CELL van het SHQ. We aten in een hotel vlak bij ons kamp. Achter een twee meter hoge muur met daar bovenop prikkeldraad, ligt het hotel mét zwembad. Niet super-de-luxe maar je waant je toch even in een andere wereld. Van dit soort plekken bestaan er overigens meer in JUBA. Negen van de tien keer wordt dit soort plekken gerund door een buitenlander. Zo ook dit hotel. Een Srilankaan, die hier een paar jaar geleden als UNMO heeft gewerkt, is na zijn uitzending teruggekomen en heeft in JUBA een hotel geopend. Het hotel heeft 30 kamers en wordt uitsluitend aan VN en/of NGO personeel verhuurd. $ 150 per nacht en het hotel zit vanaf het begin vol. Kassa! Misschien iets voor na mijn FLO…..
Ik zei misschien.

TSL Conferentie in JUBA. Lange dag. We begonnen om 09.00 en waren om 23.00 uur klaar. Nou ja klaar.. we zijn gestopt. Een volgende conferentie zal twee dagen duren. Genoeg stof om over te praten!
De hele dag praten met ..tig ‘verschillend klinkend Engels’ sprekende collega’s is zéér vermoeiend. Marco, een Braziliaan met Italiaans bloed, André een Duitser, Abu uit Jemen (Sierra leone), Bo een Noor een Afrikaan en Bangladeshi, een Kirgies, Pakistaan , Chinees en een Japanner enz enz .
Goed recept voor een knallende koppijn!

De hele conferentiedag voorzien van Bangladeshi food. Als ontbijt, bij de koffie, tussendoor tijdens de meeting, de lunch, bij de thee en uiteindelijk ’s avonds als diner. Heerlijk! Wat kunnen die gasten koken. Zelfs de koude ‘patat’ was heerlijk. En natuurlijk altijd eindigen met ijs! Een ijsje bij temperaturen die ver over de 40 C gaan is bijna nog lekkerder dan…….. Ik zei bijna.

Als TSL ben je ook van de formele feesten en partijen. Afgelopen periode kregen de mannen van BANBAT hun UNMIS Peace Keeping Medal. Omdat het in het Engels zo mooi klinkt, de begeleidende tekst:

“The United Nations Peace Keeping Medal is an admirable recognition for a peace keeper. This is an honorable and difficult task. A peace keeper is a symbol of valiant soldier who endures great pain to bring peace with selfless dedication to come to the rescue of the down-trodden and to bring peace and justice to the troubled part of the world. United Nations Mission In Sudan (UNMIS) was established on 24 March 2005 with such need to mark an end to the 21 year long civil war in Sudan.
The light blue colour of the ribbon/medal represents the United Nations and the white & dark blue colours symbolize the White Nile and Blue Nile River that converge at Khartoum bringing hope, fertility and life to Sudan.”

Toen ik dit voor de eerste keer las kreeg ik – net als jullie nu - een brok in mijn keel en schoot mijn gemoed vol. Ik moest toch even een traantje wegpinken – de tekst slaat ook op mij!

De hele ceremonie was prachtig om te zien. De mannen hadden er werk van gemaakt. Een aantal hoge hotemetoten waren uit KHARTOEM overgevlogen om de ceremonie bij te wonen - ik was al in JUBA…..
De exercitie was foutloos en indrukwekkend. Kunnen onze militairen nog een puntje aan zuigen. Ik snap nog steeds niet waarom wij binnen onze krijgsmacht zijn overgestapt op de nieuwe ‘oudemannendiehunvoetennietmeeropkunnentillenkunnennuookweermeedoen-exercitie’.

Na afloop van de ceremonie “A Light Refreshment”, zo stond op het programma. Te nuttigen in de officiersmess – die hebben de Bangladeshi nog!. Wederom een gigantisch buffet! Na deze receptie voorlopig voor de rest van de week genoeg gegeten.

Martin en Ronald, op doorreis naar hun TS in RUMBEK en MALAKAL, op visite gehad. Ronald moest direct door en heb ik maar even kunnen spreken. Martin onze site laten zien en lekker samen geluncht. Het was leuk om beide maatjes weer even te zien. Voor hen begint het avontuur. In april begint hier het regenseizoen. Lichting 10-2 gaat het dus iets vochtiger krijgen dan 10-1. Wij pakken alleen het begin van het regenseizoen mee.

SDP naar NAYAMANI.
Korte dagpatrouille. Ik voelde mij niet helemaal lekker maar ben toch meegegaan. Patrouilles zijn tenslotte voor mij de krenten in de pap!
De bezochte Boma heeft geen voorzieningen. Er is vorig jaar een gebouw neergezet dat als medisch kliniekje zou moeten fungeren. Een inventaris is er niet en slechts af en toe komt er een dokter. De vrijwillige ‘verpleger’ is zelf zwaar gehandicapt. Hij heeft enkele cursusjes gevolgd en is in staat om kleine verwondingen te behandelen maar heeft daar overigens nauwelijks spullen voor. Het dorp heeft te weinig waterpompen en voelt zich in de steek gelaten door de regering. Mooie gebouwtjes worden in schril contrast neergezet tussen de toekeltjes. Bedoelt als school, kerk, medische kliniek enz maar vervolgens staat het gebouw gewoon leeg omdat er geen dokter is, geen leraren enz.

Als je ’s avonds terug komt op je Team Site spookt de dag nog door je hoofd. Wéér getuige geweest van bittere armoede en een, voorlopig, uitzichtloos bestaan. Het machteloze gevoel dat ik hier nauwelijks iets aan kan veranderen. Goed, een ballon, een fles schoon drinkwater, een klein stukje speelgoed in de vorm van een plastic kikkertje of een jojo zorgt voor een lach op het gezicht van een kind en geeft je één tel voldoening. Het stikt hier van de UN organisaties en NGO’s maar we zijn met z’n allen niet instaat om te zorgen dat datzelfde kind goede medische verzorging en scholing krijgt.
Zuur als je dan leest dat de Regering van de nieuwe staat Zuid-Soedan zich als eerste taak heeft gesteld om binnen vijf jaar een nieuwe hoofdstad te bouwen die zijn gelijke in de wereld niet zal hebben!
Natuurlijk! Zou ik ook liever hebben dan schoon drinkwater….

Als je daarna ook nog eens ’s avonds op internet de Nederlandse kranten doorneemt – beetje bijblijven m.b.t. de écht belangrijke dingen - is het moeilijk om niet cynisch te worden.

Voorpagina nieuws in het AD: Prinses Amalia wil een spelcomputer!….. Is nieuws in Nederland het feit dat een prinsesje een spelcomputer wil hebben!? We moesten ons doodschamen! Hier zijn ze al blij met een fles water. Oók het AD, ze volgen dat verwende nest Laura op haar reis om de wereld. Zet die trut maar eens een jaar hier in een boma, dán pas heeft ze een verhaal te vertellen. Wereldreis aan me hoela! Tussendoor even naar huis om de HISWA te openen.
Het AD schrijft dat Laura last heeft van poepende vogels! Arme Laura, wat een ontberingen tijdens je vakantietochtje! Last van poepende vogels?! Hier hebben de mensen soms door de honger geen ontlasting meer. En het gaat maar door: Jan Smit is blij met zijn tatoeage! Man gewond door val uit raam derde verdieping – gek hè - Gorden en Raoul zijn geen stel meer! Onderzoeksresultaten naar de kosten van het recyclen van kattebakgrit! Eindelijk weten we wie Zorro mag spelen in de nieuwe musical enz. enz.
In Nederland negeer ik dit soort berichten maar hier vallen ze mij op en stoor ik mij daar echt aan. Zijn er in Nederland echt mensen die dit in hun krant willen lezen?

Omdat ik mij toch wel héél erg veel een beetje niet lekker bleef voelen toch maar even naar de dokter gegaan voor een bloedtestje. Malaria luidde de uitslag van de test. Ondanks alle voorzorgsmaatregelen loop je dus toch een groot risico. Malaria moet je niet zomaar wegwuiven. Malaria is een parasitaire infectie die de rode bloedcellen vernietigt. Wereldwijd sterven er per jaar 2 miljoen mensen aan malaria, meestal zijn dit kinderen. Er zijn vier soorten parasieten van het geslacht Plasmodium, die elk een andere vorm veroorzaken. De gevaarlijkste is malaria tropica, veroorzaakt door Plasmodium falciparum. Tijdige onderkenning is heel belangrijk omdat deze rotzak verantwoordelijk is voor de meeste doden. De andere drie typen malaria veroorzaakt door Plamodium malariae, - ovale en – vivax zijn minder ernstig maar kunnen er toch voor zorgen dat je de wereld een aantal dagen voor een doedelzak aanziet. Het testje gaf aan dat ik besmet was met Plasmodium falciparum.
Als je het dan tóch moet oplopen dan ook maar meteen voor het maximum gaan. Weer een mooie ervaring?

Drie dagen pillen slikken moest de parasiet doden. 2 x daags 4 tabletten Artemether and Lumefantrine Tablets en twee maal daags een paracetamol. Na de kuur weer een bloedtest om te kijken of de parasiet verdwenen was. Gelukkig was dat het geval. Geen idee waar of wanneer ik het heb opgelopen. Ik kan mij niet herinneren dat ik gestoken ben. Muggen zijn overigens niet de veroorzakers van de ziekte maar de overbrengers van de parasiet.

Ik droom altijd de nacht na het slikken van mijn wekelijkse Lariametje al raar, maar tijdens het gebruik van deze medicijnen flipte ik helemaal!
Ik was ontzettend moe maar slapen kon ik niet. Ik viel in zo’n half roesje en ‘droomde’ de meest achterlijke dingen. Rare gewaarwording, dromen terwijl je eigenlijk wakker bent. Voordeel is dat je de dromen herinnert.
Enkele voorbeelden:
Ik zat achterstevoren op een kameel me af te vragen waarom ik achterstevoren op een kameel zat?! Ik had drie kratten met rotte mandarijnen waarin nog drie goede mandarijnen zaten en dat was ik aan het sorteren én ik heb hier op vliegveld JUBA een doorstart met mijn vliegende container moeten maken omdat Reinoud op de landingsbaan aan het rolschaatsen was, enz. enz.

Ik moet, tijdens het adaptatie programma op Kreta, - onder het genot van een goed glas wijn – maar eens met de psycholoog van gedachten wisselen over dit verschijnsel..

‘UNMO’s Never Give Up!’ Is hier een veel gebezigde kreet en als Great Beloved TSL kon ik hier natuurlijk niet omheen.
Malaria… nou en? Dus ’s ochtends tóch maar even de briefing voorzitten, voelde ik mij even lijder i.p.v. leider.
Na de ochtendbriefing de rest van de dag lekker zielig liggen zijn in mijn fabje. Ziek en dan ook nog je buddy niet aanwezig om je een beetje te verzorgen. Shit happens!

Wat kun je beroert zijn van zo’n parasietje! Gelukkig was er ’s avonds bij mijn buren in Plan B een feestje, dus mocht ik tot 1 uur ’s nachts in mijn fabje meegenieten van Afrikaanse hoempapamuziek.
Kon ik er óók nog wel bij hebben.
De muziek heeft mij die nacht niet geïnspireerd om te dromen over mooie naakte, met Haarlemmer notenolie ingesmeerde negerinnen.
Helaas……

Wordt vervolgd.