Even serieus..

Ahlan!

Vandaag nog met Reinoud naar HQ geweest om te vragen wanneer wij…… “Relax, enjoy your stay in Khartoum. Maybe tomorrow or else Sunday if not than Monday.” Papieren voorzien van een handtekening en de nodige stempeltjes daar draait het hier schijnbaar allemaal om. Ik zie het maar als een cursus ‘How to deal with disappointments’ het wordt vanzelf mei.

Nóg steeds in Khartoem dus…zodoende… zucht. We weten nog steeds niet waar we heen gaan…zucht. Ludo en Theo zouden vandaag vliegen.. zouden… vliegtuig was vol, bedankt komt u morgen maar terug voor een tweede kans. Vanochtend is Jeroen onze SNR vertrokken naar AWEIL. 5 uur zou hij vertrekken vanaf het Holland House. Om 5 uur werd hij wakker gemaakt door Sjaak.. oeps door de wekker heen geslapen! Niet geheel ontspannen, als een speer spullen in orde gemaakt en snel naar het vliegveld. De eerste is tenminste weg, de rest zal volgen.

Ik ga samen met Reinoud maar eens kijken wat we hier in Khartoem nog kunnen ondernemen.

Het vervelende van niets doen is dat je nooit weet wanneer je klaar bent.

Zoals beloofd een blog over Soedan en UNMIS (kon ik nog wat tijd voor vrijmaken) Op internet is ook een heleboel te vinden en zeker op www.unmissions.org kun je terecht voor uitgebreide informatie.
Eerst wat Facts and Figures over Soedan:
-Soedan is 74 x zo groot als Nederland
-Ongeveer 40.000.000 inwoners
-UNMIS ongeveer: -10.000 militairen , -500 militaire waarnemers , -650 politiemensen (ook Nederlanders), - 4100 overigen (burgers, internationaal en lokaal en VN vrijwilligers).
-69 landen nemen leveren militairen,
-42 landen leveren politiemensen.
-Budget voor de periode van juli 2010 t/m juni 2011 bijna 1 miljard dollar!
-Het conflict kostte 2 miljoen mensenlevens (wat is een miljard dollar t.o.v. leed?)
-Meer dan 2 miljoen mensen gevlucht, binnen en buiten de grenzen van Soedan.
-Enz.enz.

Ik zal trachten een kort overzicht te geven van wat er speelt in Soedan.

Ik begin met een klein stukje geschiedenis. Ik ga niet al te ver terug in de geschiedenis en begin daarom met de kolonisatiedrift van onze buren aan de andere kant van de Noordzee.
In 1882 bezette Groot-Brittannië (GB) Egypte. De Nijl was zeer belangrijk voor Egypte en daarom zou het wel handig zijn als je als bezetter controle kon houden over de hele Nijlvallei.
De Nijl stroomt voor een heel groot deel door Soedan en in 1898 werd Soedan ook door GB gekoloniseerd. Soedan is een enorme lap grond en om dat een beetje bestuurbaar te houden deelden de Britten het land in tweeën, Noord en Zuid Soedan.
De Soedanezen die in het noorden leefden stammen af van de Nubiërs. Noord-Soedan had al voor de Westerse jaartelling begon sterke banden met de Arabische wereld. Met de opkomst van de Islam (600 na Chr) is die invloed alleen maar toegenomen In die periode verhuisden er ook veel Arabieren naar het noorden van Soedan. Hierdoor werd de Arabische cultuur, religie en taal dominant in Noord Soedan. Noord Soedanezen zijn alleen Arabisch te noemen door hun cultuur en taal en niet door hun raciale afkomst.

In het zuiden woonden voornamelijk animisten (Animisme is het geloof dat alle dingen bezield zijn). De Britten brachten ook het Christelijk geloof naar Zuid Soedan.

De Britten hielden het noorden en zuiden strikt gescheiden. Een duidelijke grens was er niet omdat vele stammen aanspraak maakten op diverse stukken grond en ook omdat nomaden zich niets aantrokken van eventuele grenzen. Grenzen bepalen is lastig. Kijk naar de kaart van Afrika en je ziet dat er soms natuurlijke grenzen zijn die gebruikt kunnen worden maar ook zijn er grenzen getrokken met een liniaal.
Hadden de Britten toen maar iets meer tijd genomen voor het vaststellen van de grenzen dan had dat nu misschien een hoop ellende gescheeld. Hadden…. Uitgangspunt is momenteel de Current Border Line (CBL) de grens zoals die in/vanaf 1956 bestond.

In 1954 sloten Egypte en Groot-Brittannië een overeenkomst. Soedan zou in 1956 onafhankelijk (mogen) worden.
‘Mooi!’ zou je zeggen maar daar dachten ze in Noord- en Zuid-Soedan anders over en ze besloten om onderling maar eens een flink robbertje te gaan vechten, een burgeroorlog brak uit.
Het noorden en het zuiden waren dankzij Brits beleid decennialang van elkaar geïsoleerd geweest. Het zuiden was bang dat na de onafhankelijkheid het noorden de baas zou gaan spelen, en daar hadden ze in het zuiden niet echt trek in.
De burgeroorlog duurde van 1955 tot 1972. In 1972 kwam er eindelijk een wapenstilstand en tekenden het noorden en zuiden een vredesakkoord.

Hè hè, zou je zeggen en dan nu de schouders er onder en de boel weer opbouwen! – bijna goed maar nul punten.
In 1978 werd er olie in het zuiden van Soedan ontdekt. Olie = geld = macht = welvaart. Na de ontdekking van de olie ontstond er onduidelijkheid over waar de grens tussen Noord- en Zuid-Soedan precies liep en voor wie de olieopbrengsten zouden zijn, redenen genoeg om elkaar maar weer eens lelijk aan te kijken..

Olie gevonden en die moet je dan maar meteen op het vuur gooien dacht de toenmalige president - die zetelde in Khartoem – en besloot staand vrije hand in 1983 om de Sharia (de islamitische wetgeving) in te voeren in héél Soedan. Lekker dat hebben wij weer - dachten ze in het grotendeels christelijke zuiden. Natuurlijk accepteerden ze dat niet. Het zuiden kwam hiertegen in opstand en door Zuid-Soedanese soldaten werd de SPLA (Sudanese People Liberation Army) opgericht om te strijden tegen de regering in het noorden.
De Sharia en de vraag voor wie zijn de olieopbrengsten worden over het algemeen gezien als de aanleidingen voor het huidige conflict.

Al lezende in de grote hoeveelheid informatie – waar je tegenwoordig door al die nieuwerwetse middelen toegang tot hebt – kom je natuurlijk nog veel meer redenen en oorzaken tegen waarom men het hier nodig vind om het eens lekker oneens te zijn met elkaar.

Goed we waren in 1983 gebleven - nog maar 27 jaar pret met elkaar voor we bij ‘nu’ zijn.

Effe lekker matten dus vanaf 1983, het was tenslotte al weer 11 jaar geleden dat ze los konden gaan. Onder druk van de internationale gemeenschap is vanaf 2002 geprobeerd om een vredesregeling te treffen.

9 januari 2005 was het eindelijk zover. De twee belangrijkste strijdende partijen, de SPLA en de regering in Khartoem tekenden toen een vredesovereenkomst. 20 jaar bakkeleien en 2 miljoen(!) doden verder. Dit akkoord staat bekend als ‘The Comprehensive Peace Agreement’kortweg ‘CPA’ Comprehensive (veelomvattend) omdat dit akkoord uit 6 protocollen bestaat. Die protocollen zijn ontstaan tussen 2002 en 2005 voor exacte datums en inhoud moeten jullie maar even googelen.
De protocollen:
- Machakos Protocol
– Agreement on Security Arrangements During the Interim Period
– The Agreement on Wealth sharing During the Pre-Interim and Interim Period
- Protocol Between the Government of Sudan and the Sudan People’s Liberation Movement on Power Sharing
- Protocol Between the Government of Sudan and the Sudan People’s Liberation Movement on the Resolution of Conflict In Southern Kordofan/Nuba Mountains and Blue Nile States,
en het laatste protocol Protocol Between the Government of Sudan and the Sudan People's Liberation Movement on the Resolution of the Conflict in Abyei Area

Bovendien moest er binnen drie jaar verkiezingen gehouden worden en na zes jaar een referendum waarbij de bevolking van Zuid-Soedan zich mag uitspreken of Zuid-Soedan als een onafhankelijk staat, of als deel van Soedan wil voortbestaan. En zo zijn we bij ‘nu’ aangekomen. Van 9 t/m 16 januari 2011 wordt het referendum gehouden.

Naast al deze problemen is er ook nog Darfur. Ook daar loopt het lekker maar is een andere missie gaande namelijk United Nations Mission In Darfur (UNMID). Ik maak deel uit van United Mission In Sudan (UNMIS).

Als United Nations Military Monitor (UNMO) monitor je het vredesproces (CPA). We doen dat vanuit diverse Teamsites. Zuid-Soedan is opgedeeld in 6 sectoren en binnen die sectoren zijn in totaal weer 24 teamsites. De UNMO’s voeren hun werkzaamheden uit in kleine teams waar ook vertegenwoordigers van de voormalige strijdende partijen deel van uitmaken. Deze vertegenwoordigers worden National Monitors (NM) genoemd. Dit zijn officieren van de Sudanese Armed Forces (SAF) en de Sudan People’s Liberation Army (SPLA). De UNMO’s richten zich o.a. op het in kaart brengen van de militaire situatie en integratie van de voormalige rebellen. Dit doen we niet vanuit een luie bureaustoel maar door het gebied in te trekken en contact te maken met alle partijen, militair en civiel. Wij rapporteren aan onze sector HQ. Nederland neemt met 12 UNMO’s deel aan UNMIS.

‘UNMOs are the eyes and ears of UNMIS, entrusted with the crucial task of monitoring and verification.’

Ik kom na déze blog pas weer op het net als ik weet waar ik geplaatst word. Dank voor de kaarten die ik inmiddels heb mogen ontvangen. Kan straks al een leuk deel van een prefabwand beplakken. Pas op in Nederland met de gladheid, blijf heel. Hier kunnen we helaas niet schaatsen vanwege de enorme dooi.

Ma as-salamah!