Nog even de toerist uitgehangen.

Ahlan!

Ons verblijf in Khartoem zit er bijna op. De laatste week zal gevuld worden met allerlei lessen en wat oefening in het bedienen van de radio en GPS – niet geheel onbelangrijk. Vandaag een Engelse taal toets gehad en natuurlijk geslaagd - engelands was op school mijn goedste taal. Woensdag afrijden voor mijn UN-rijbewijs en ook dat gaat goed komen.

Vakantietijd - hier dus tijd voor toeristische activiteiten en om nog even een stukje te dichten voor mijn blog. Ik hoor dat internet op de teamsites niet altijd werkt. Ik hoop dat ik toch af en toe mijn stukjes kan blijven plaatsen. Afwachten, deze week krijgen we onze plaatsing te horen.

Vorige week woensdag zijn we een stukje gaan lopen in het, vanwege de vakantie, uitgestorven Khartoem. Zonder mensen op straat is er weinig tot niets te beleven in Khartoem. Een uitgebluste politieagent – in de schaduw zittend op een gammel oud stoeltje – kon het nog net opbrengen om op zijn fluitje te blazen om zo te voorkomen dat wij te voet langs het presidentiële paleis van Bashir zouden lopen. Weg ‘hoogtepunt’ van de dag! We zijn daarna maar een ijsje gaan eten bij Tutti Frutti.
’s Middags zijn we gaan zwemmen in de German Club, ongeveer 400 m van het HH – dat was wel even lekker bij deze hitte.

De donderdag was een klaslokaal dagje en kregen we het rooster van de komende week onder ogen, we hebben lessen tot en met zondag de 28e. Het wordt dus nog later voor we naar onze sites in Zuid-Soedan vliegen.

Aan het eind van de middag werden we ontvangen door de Nederlandse ambassadeur. Een spraakzame, aardige, informele man die ons in het kort één en ander vertelde over de situatie in Soedan. ’s Avonds uit eten geweest met een deel van het ambassade personeel. Bezoekje aan de ambassade was nuttig, we weten nu welke functionaris ons kan voorzien van specifieke informatie als we deze week te horen krijgen naar welke teamsite we gaan.
Het bezoek had ook vervelende kanten, Jeroen moet een keer gaan duiken in Port Soedan met de ambassadeur en Theo en ik moesten de volgende dag een rondje golf lopen met de defat – daar ging ons uitslapen!

De volgende dag met Theo,Bart en Wim gespeeld op ‘Almonimiya Blue Nile Golf Ressort’. Wim is een oud profvoetballer dus we hadden gelijk een gedeelde interesse – jullie kennen mijn interesse voor het nobele voetbalspel- dus jullie weten wat ik bedoel...gelukkig niet over voetbal gesproken. Een leuke golfbaan om een keer op te spelen. Laat vooral het beeld van een Nederlandse baan niet los op deze baan want zelfs de openbare golfbaan Spaarnwoude is vergeleken met deze baan een wereldbaan. Desondanks was het druk en enorm leuk om te doen. Zie de foto om een beeld te krijgen van de speelomstandigheden.
Een rondje spelen voor 20 SDP (ongeveer 6 euro) kom daar in Nederland maar eens om. De eigenaar van de baan is een aardige en sociale man. Soedan is een arm land en mensen krijgen niet allemaal dezelfde kansen. De jongetjes die caddie zijn op de baan mogen dat alleen als ze naar school gaan, zich netjes gedragen en goed voor hun familie zijn. Ze krijgen 10 SDP voor een rondje zeulen met onze spullen, missers ophalen en de clubs schoonmaken.

’s Avonds stond een Nijlcruise op het programma. Het tochtje over de Nijl viel een beetje tegen. Het was donker en je zag dus helemaal niets – een nachtelijke tocht op het Amsterdam-Rijn kanaal is boeiender. Er was genoeg te eten maar er waren slechts twee drankjes (niet alcoholisch) per persoon. Als je een paar uur op een dergelijk bootje zit in die warmte heb je duidelijk behoefte aan meer. Uitgedroogd gingen we terug naar het HH.

Zaterdag zijn we naar de piramides van Meroë gereden. Een rit van ongeveer drie uur vanaf Khartoem. Ludo en Reinoud hadden via Sjaak het telefoonnummer van een Soedanese regelneef gekregen en via hem de rit geregeld.
In Soedan kun je niet zomaar overal naar toe rijden. Je hebt als UNMO freedom of movement maar als je in je vrije tijd iets onderneemt dan ga je mee in de papierwinkel. Door de vakantie rond het offerfeest kreeg de regelneef alleen mondeling toestemming voor de trip.
Gewapend met een telefoonnummer en een verlopen permit nam de reisleider toch de gok om te gaan. Onderweg naar de piramides een aantal controleposten tegengekomen maar onze Soedanese reisleider lulde de groep zonder al teveel problemen door de posten heen.

De reis ging over de Osama-road – een redelijk brede streep asfalt. Bin Laden heeft een tijdje in Soedan gewoond. Bin laden woonde eerst in Saudi-Arabië. Begin jaren negentig viel Bin Laden in diskrediet bij de Saudische Koninklijke familie vanwege een geschil over de aanwezigheid van Amerikaanse troepen op Saudisch grondgebied. Hij verhuisde met zijn gezin naar Soedan, kocht daar enkele boerderijen en begon een aantal bedrijven waaronder een wegenbouwbedrijf. In 1996 werd Bin Laden gedwongen Soedan te verlaten en verhuisde naar een ruig gebied in het Tora Bora-gebergte in Afghanistan – het vervolg kennen we. Soedan zegt nu dat ze Bin laden gastvrijheid gaven omdat hij miljoenen investeerde in wegenbouw en landbouw. Of Bin Laden nu nog belangen in Soedan heeft is voor ons een vraag en voor hem een weet. ‘Zijn’ weg bracht leidde ons in elk geval naar de piramides van Meroë.

Rijden over deze weg was een belevenis die zo in een attractiepark geplaatst zou kunnen worden – en dan bedoel ik niet Plopsaland - hoewel de chauffeur daar, gezien zijn rijstijl, wel vandaan had kunnen komen. Wachten met inhalen tot vlak voor bocht, met één kilometer snelheidsverschil inhalen als er tegenliggers aankomen, hard naar de auto voor je rijden om vervolgens op nog geen twee meter afstand van die auto te blijven rijden enz. enz. De eindbestemming was de risicovolle rit waard.

Per jaar krijgen de piramides van Meroë waarschijnlijk minder bezoekers dan de piramide van Gizeh in één dag. Oorzaken voor die lage bezoekersaantallen:- Voor Soedan heb je een visum nodig. -Om te mogen rondreizen heb je een travel permit nodig. -Om toegang te krijgen tot de piramides heb je ook nog een toegangsbewijs nodig – wij konden die ter plaatse kopen. – Georganiseerde tripjes naar de piramides bestaan niet. -En last but not least, door de burgeroorlog die daar …tig jaar duurde zijn grote delen van het land gewoonweg niet toegankelijk. Ons bezoekje was daardoor een vrij unieke ervaring.

Vanaf de Osama-road zagen we de piramides liggen en om daar te komen moesten we een kale vlakte over. Een terreinauto is dan wel een uitkomst – spoortje volgen en je komt er vanzelf. Bij de piramides liep al een clubje Japanse UNers rond – waar kom je geen Japanners tegen?. Na betaald te hebben klommen we de zandduinen op om te genieten van het indrukwekkende uitzicht.

Meroë was de hoofdstad van het Nubische Koninkrijk Kush – rond 700 v.Chr was Kush het machtigste rijk langs de Nijl. De piramides zijn, net als in Egypte, graftombes. In tegenstelling tot de Egyptische piramides zijn de piramides van Meroë massief en bevatten daarom geen gangen en kamers. Ze zijn ook veel steiler en gemiddeld 20 meter hoog – ter vergelijking, de piramide van Gizeh is bijna 150 meter hoog. Alle piramides in Meroë zij zwaar beschadigd om dat een Italiaanse idioot – genaamd Giuseppe Ferlini – in 1832, op zoek naar schatten , de boel aan gort heeft geblazen. Een Duitse archeoloog – Friedrich Hinkel – heeft enkele bouwwerken gerestaureerd. Het resultaat ziet er heel maf uit, het lijkt wel nieuwbouw, in het stucwerk zijn stukjes opengelaten, het moet er op lijken dat de tand des tijds dit heeft gedaan, absurd! Los van die twee Anton Pieck puntjes is het een prachtig plaatje. Je raakt niet uitgekeken en gefotografeerd.
Samen hebben we – na verwijdering van de mislukte foto’s – meer dan 3 GB aan plaatjes geschoten.

Op de dromedaris zijn we een kleine vlakte overgestoken om nog een paar piramides te bekijken. Leuke ervaring maar geef mij m’n brommer maar – ik zou daarmee hier goed uit de voeten kunnen. Gillende kerels, ieder staand op een dromedaris ‘Hee my friend you come here!’ - als er geld te verdienen valt is iedereen ineens hun grote vriend en boterletter. Het ritje koste na afdingen 10 SDP wat ongeveer 3 euro is. Als Wammes Waggel op zo’n beest zitten, geef mijn portie maar aan Fikkie. Toch leuk om een keer te doen.

Aan de andere kant van de weg lagen ook nog een aantal kleine piramides en ook die hebben we even bezocht. Toen we terug kwamen bij de auto zaten vijf kindertjes braaf naast elkaar bij onze auto – geen idee waar die zo snel vandaan kwamen. Voor zich hadden ze stenen beeldjes staan die ze aan ons wilden verkopen. Dat hebben we ook gedaan we hebben 6 beeldjes voor 10 SDP gekocht. Jeroen heeft ze ook nog een fles schoon drinkwater gegeven. Armoede, je bent geneigd om die kinderen meer te geven maar daar schiet niemand iets mee op.
Er wordt veel gebedeld in Soedan. Overal word je aangeschoten door kinderen en volwassenen om wat geld te geven. Rond Khartoem verblijven heel veel mensen die gevlucht zijn voor het oorlogsgeweld en die hebben helemaal niets meer. Tegen beter weten in hoop ik dat men na het referendum de boel weer op zijn poten gaat zetten. De mensen verdienen het. Ik ben nog geen vervelende Soedanees tegen gekomen, tot nu toe alleen maar vriendelijke mensen.

Op de terugweg zijn we nog naar een mooi plekje van de Nijl gereden. Een half uurtje Parijs-Dakar wegen/paden/sporen o.i.d. volgen door een dor en droog landschap met even zo droge en dorre dorpjes – de mens kan schijnbaar overal leven – om vervolgens aan te komen bij de groene en vruchtbare oevers van de Nijl ter hoogte van de 6e cataract.

Cataract is afgeleid van het Latijnse woord cataracta dat waterval betekent. De naam wordt gebruikt voor de zes cataracten in de Nijl die in het vroegere Nubië lagen. Nubië besloeg het zuiden van Egypte en het noorden van Soedan. Cataracten zijn geen echte watervallen maar meer stroomversnellingen. Afhankelijk van de hoeveelheid water in de Nijl kun je hier wel of niet met een bootje door. Wij hebben het gehaald met het door ons gehuurde bootje.

Het korte tripje op de Nijl naar de 6e cataract was schitterend en maakte de ‘mislukte’ Nijlcruise van de vorige avond meer dan goed. De eigenaar van het bootje hield ook een Nijlkrokodil in gevangenschap – helemaal goed maar nul punten. In die omgeving komen eigenlijk niet of nauwelijks van die beesten voor dus ik zie het nut niet in van zo’n krokodil houden in een hok van twee bij twee.

Bij de 6e cataract zijn we ook nog even uitgestapt om – zoals het een echte toerist betaamd – foto’s te maken. Leve het digitale tijdperk! Dat het waterpeil in de Nijl soms een flink aantal meters hoger kan staan werd mij op een wel zeer vreemde manier duidelijk. Terwijl ik langs de oever liep zag ik ineens een dode ezel in de bomen hangen. Voor zover ik weet klimmen ezels niet in bomen – sommige mensen uitgezonderd -een bizar gezicht!

Vandaag de eerste post ontvangen, iedere verzender bedankt! De prefab is kaal en een kaartje fleurt de boel toch iets op – zie ik mijzelf nu om kaartjes vragen?

Ik lees dat in Nederland een sneeuwfront in aantocht is – grappig - hier is het overdag nog steeds ver boven de 40 graden. Het is oneerlijk verdeeld in de wereld en helaas betreft dat niet alleen het weer.

Ik groet jullie allen!